คิดถึงญี่ปุ่น

เมื่อวานไปส่งงานแถวสุขุมวิท เดินผ่านกลุ่มแม่บ้านชาวญี่ปุ่นยืนถือกล่องรับบริจาคเงินช่วยสึนามิ เราหยอดเงินใส่กล่องแล้วก็รู้สึกตื้อๆ ในคอ...

มานึกดูแล้วชีวิตตัวเองมีคำว่าญี่ปุ่นอยู่ตลอด โตมากับการ์ตูนญี่ปุ่น ดูรายการทีวีญี่ปุ่น​(โดยมีพี่สาวช่วยแปลให้) ฟังเพลงญี่ปุ่น ชอบกินอาหารญี่ปุ่น ดีไซน์ก็ชอบดีไซน์ญี่ปุ่น งานส่วนใหญ่ที่ทำตอนนี้ก็เกี่ยวกับญี่ปุ่น แปลกใจเหมือนกันว่าทำไมตอนเรียนมหาวิทยาลัยไม่เลือกเอกญี่ปุ่น (•_•)? แต่ก็อาจจะดีเหมือนกัน เพราะถ้าเราอ่านญี่ปุ่นออก คงใช้เงินที่หามาได้ซื้อหนังสือญี่ปุ่นงามๆ หมด

รูปข้างบนเป็นกล่องขนมลูกไก่ พี่สาวหิ้วมาให้ (คุณพี่ไปติดอยู่ที่นู่นตอนมีสึนามิด้วย เล่นเอาลุ้นกันแทบตาย) หนูลูกไก่นี่เป็นของฝากเบสิคที่ใครที่ไปญี่ปุ่นก็น่าจะรู้จัก ดีไซน์เรียบๆ แต่เก๋ ใช้วัสดุคุณภาพดีตั้งกะกระดาษยันซองพลาสติก ห่ออย่างประณีตจนไม่อยากแกะ ตัวขนมหวานไปหน่อย แต่แป้งนุ่มดี

แค่ขนมก็ให้ความรู้สึกดีๆ ขนาดนี้ ถ้าได้ไปเยือนอีกจะรู้สึกดีแค่ไหน
ภาวนาให้ญี่ปุ่นผ่านวิกฤตนิวเคลียร์ไปได้ แล้วกลับมามั่นคง สร้างสรรค์งานดีๆ ให้เราได้ชื่นชมกันต่อไปเรื่อยๆ...

I pray for you, Japan.